τώρα που θα φύγουν οι άλλοι να λαμβάνωμεν πάντοτε ελληνικάς εφημερίδας και να προσέξωμεν να μην κρυώσωμεν, να έχωμεν σαλονάκι με γραφείον και πιάνο δια να αισθανόμεθα ότι είμεθα σπίτι μας και χίλια άλλα. Ωμιλήσαμεν εννοείται και περί πολέμου.
Κ’ έπειτα, λέγουν μερικοί ότι οι Γάλλοι δεν είναι ευγενείς. Όλοι όσους επισκέφθημεν ως τώρα μας καθυποχρέωσαν. Ποια ανάγκη είχον να μας δείξουν τόσην προθυμίαν να μας βοηθήσουν.
Φεύγων επανέλαβε «Vraiment je vous admire”.
Τώρα ας σας διηγηθώ τα του… Moulin Rouge διότι επήγαμεν μόνον η Έλλη ο μπαμπάς κ’ εγώ! Δεν φρίττετε έ, να υπάγω εγώ εις τέτοιον μέρος με τοιαύτην φήμην. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να υπάγω αλλά με επήραν. Η Edith και η Lucie ήσαν κουρασμέναι και δεν ήλθον και έπραξαν άριστα! Πρώτον ως ότου υπάγωμεν εσκάσαμεν! Εν autobus μας έβγαλε εις το Boulevard de Montmartre όπου ενομίζαμεν ότι ήτο ο περίφημος Κόκκινος Μύλος!! Διότι εκεί είχαμεν ιδεί το όνομα γραμμένο με φωτεινά γράμματα, αλλ’ ήτο μόνον ρεκλάμα! Και τώρα που να υπάγωμεν. Να ερωτήσωμεν αλλ’ εγώ εντρεπόμην να σταματά ο μπαμπάς κυρίους δια να τους ερωτά που είναι το Moulin Rouge! Ώστε ο μπαμπάς επήγαινε από το άλλο πεζοδρόμιο όταν ήθελε να ρωτήσει κ’ έπειτα συναντώμεθα!
« Le Moulin Rouge» Tout droit Monsieur» Tout droit tout droit αλλ’ αυτό το tout droit ήτο ατελείωτον! Τέλος τέλος είδαμεν από μακράν ένα κόκκινο μύλο να γυρίζει και εφθάσαμεν. Τι νομίζετε πως είναι το Moulin Rouge, εν θέατρον όπου έπαιζαν μίαν επιθεώρησιν. Επήραμεν εισιτήριο 2 μόνον φράγκων αλλ’ είμεθα εις την galerie και δεν ηδυνάμεθα να περιπατήσωμεν κάτω αλλά καλά που δεν εδώσαμεν περισσότερα διότι η παράστασις δεν ήξιζε ούτε δυό πεντάρες. Κόσμος πολύς και ο πλείστος καλός. Μας το είχε είπει η Alice ότι τώρα ήλλαξε το Moulin